Onze talenten
Nazorg
Als gevolg van een alcoholverslaving, woont Hennie bij Leviaan in de woongroep voor mensen met Korsakov. 'Mijn begeleiders zijn voor mij een stok achter de deur. Ze houden me op het rechte pad.'
In haar huwelijk stond Hennie er destijds alleen voor. 'Mijn man was altijd weg. We hadden samen twee prachtige dochters, maar de opvoeding en het huishouden lagen bij mij. Ik kon de deur niet uit, had geen ontspanning en raakte in een isolement. Drank bood me rust. Even mijn gedachten stopzetten. Door mijn overmatige drankgebruik, ruzieden mijn man en ik veel. Hij vluchtte. Ik greep naar de fles. Uiteindelijk was het mijn oudste zus die ingreep. Ze liet me opnemen om mijn verslaving te doorbreken.'
Opnames
Na een aantal jaren van opnames, opklimmen en weer terugvallen wordt Hennie nu begeleid door Leviaan. 'Het ritme en de structuur in deze woongroep behoeden me voor een terugval. Ik kom ’s morgens vroeg mijn bed uit, ontbijt met mijn huisgenoten en vertrek naar mijn dagbestedingslocatie. Werk is heel belangrijk voor me. Bij Leviaan Participatie in Wormerveer maak ik wenskaarten, onder meer in opdracht van externe klanten. Hierdoor voel ik me waardevol. Ik heb fijne collega’s en draai mee in de maatschappij. Een terugval begint met verveling. Die strijd wil ik niet meer.'
Een kenmerk van Korsakov is dat je dingen sneller vergeet. Hennie voorkomt dit door alles in haar agenda te noteren, als geheugensteuntje. Als ze in een week veel afspraken heeft, loopt Hennie de afspraken samen met haar persoonlijk begeleider na in haar agenda. Zo ziet ze niets over het hoofd. Hennie krijgt twee keer per dag een alcoholtest (blazen). 'Dit is voor mij een extra motivatie om nuchter te blijven. Daarnaast gebruikte ik voorheen in de weekenden Antabus, een medicijn dat er voor zorgt dat je doodziek wordt van alcohol. Dit deed ik uit zelfbescherming. Nu ik mijn weekenden goed weet te vullen, heb ik deze medicatie niet meer nodig.'
Alcoholvrij
Inmiddels heeft Hennie zo’n twee jaar geen alcohol meer gedronken. Het contact met haar dochters is gelukkig nog steeds goed. “Mijn meiden zijn 19 en 22 jaar. Ik ben enorm trots op ze. Ik kan nu met ze praten over wat er met me gebeurd is. Natuurlijk heb ik ze pijn gedaan. Toch begrijpen ze mijn verhaal. Ze komen vaak bij me op bezoek en we bellen regelmatig. Zo halen we de schade in. Soms gaan we een paar dagen samen weg. Onze band is heel sterk. Helaas kunnen ze niet bij me logeren. Ik zou heel graag meer zelfstandig wonen, zodat dit wel mogelijk is.' Of ze niet bang is voor een terugval wanneer ze een zelfstandige woning betrekt? 'Nee hoor, ik houd dan namelijk nog steeds ambulante begeleiding.'
Uitdagingen
Het gaat, naar eigen zeggen, goed met Hennie. Natuurlijk blijven er altijd uitdagingen. 'Ik kan niet meer omgaan met mensen die een drankverslaving hebben, dan glijd ik ook af. Ik draai nu lekker en dat wil ik vasthouden. Als Leviaan er niet was geweest, was ik waarschijnlijk in de goot geëindigd. Of ik dan nog geleefd had? Ik weet het niet. Ik ben mijn zus enorm dankbaar dat ze me destijds liet opnemen, ook al was ik op het moment zelf heel boos en verdrietig. Ik snapte niet waarom ik weggehaald werd uit mijn gezin. Ik voelde me in de steek gelaten. Nu zie ik dat het goed voor me was. Leviaan biedt mij de nazorg die ik nodig heb. Ik heb steeds meer zelfstandigheid en vrijheden. Ik ga bijvoorbeeld alleen naar een feestje of een nachtje logeren bij mijn dochter omdat mijn begeleiders zien dat ik dat aankan. In kleine stapjes bouw ik aan mijn herstel. Vooral mijn kinderen wil ik nooit meer zo teleurstellen.”